بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ

به نام خداى گسترده مهر مهرورز

يَٰٓأَيَّتُهَا ٱلنَّفۡسُ ٱلۡمُطۡمَئِنَّةُ

اى جان آرام يافته!

ٱرۡجِعِيٓ إِلَىٰ رَبِّكِ رَاضِيَةٗ مَّرۡضِيَّةٗ

به سوى پروردگارت باز گرد در حالى كه (تو از او) خشنودى [و] مورد رضايت (او) هستى،

فَٱدۡخُلِي فِي عِبَٰدِي

پس در (سلك) بندگان (ويژه) من در آى،

وَ ٱدۡخُلِي جَنَّتِي

و در بهشت من وارد شو!

بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ لَآ أُقۡسِمُ بِهَٰذَا ٱلۡبَلَدِ

به نام خداى گسترده‌مهر مهرورز؛ به اين سرزمين (مكه) سوگند ياد مى‌كنم!

وَ أَنتَ حِلُّۢ بِهَٰذَا ٱلۡبَلَدِ

در حالى كه تو در اين سرزمين فرود آمده‌اى،

وَ وَالِدٖ وَ مَا وَلَدَ

سوگند به پدر و آنچه زاد،

لَقَدۡ خَلَقۡنَا ٱلۡإِنسَٰنَ فِي كَبَدٍ

كه بيقين انسان را در رنج و مشقت آفريديم.

أَيَحۡسَبُ أَن لَّن يَقۡدِرَ عَلَيۡهِ أَحَدٞ

آيا (انسان) مى‌پندارد كه هيچ كس بر او توانايى (دست يابى) ندارد؟!

يَقُولُ أَهۡلَكۡتُ مَالٗا لُّبَدًا

مى‌گويد:« ثروت انبوهى را نابود كردم. »

أَيَحۡسَبُ أَن لَّمۡ يَرَهُۥٓ أَحَدٌ

آيا مى‌پندارد كه هيچ كس او را نديده است؟!

أَلَمۡ نَجۡعَل لَّهُۥ عَيۡنَيۡنِ

آيا براى او دو چشم قرار نداده‌ايم؟!

وَ لِسَانٗا وَ شَفَتَيۡنِ

و زبان و دو لب؟!

وَ هَدَيۡنَٰهُ ٱلنَّجۡدَيۡنِ

و او را به دو راه (خير و شر) رهنمون كرديم.

فَلَا ٱقۡتَحَمَ ٱلۡعَقَبَةَ

و [لى‌] با مشقت وارد گردنه نشد.

وَ مَآ أَدۡرَىٰكَ مَا ٱلۡعَقَبَةُ

و چه چيز تو را آگاه كرد كه گردنه چيست؟!

فَكُّ رَقَبَةٍ

(آن) آزاد كردن برده‌اى،

أَوۡ إِطۡعَٰمٞ فِي يَوۡمٖ ذِي مَسۡغَبَةٖ

يا غذا دادن در روز گرسنگى،

يَتِيمٗا ذَا مَقۡرَبَةٍ

به يتيم خويشاوند،

أَوۡ مِسۡكِينٗا ذَا مَتۡرَبَةٖ

يا به بينواى خاك‌نشين است،

ثُمَّ كَانَ مِنَ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَ تَوَاصَوۡاْ بِٱلصَّبۡرِ وَ تَوَاصَوۡاْ بِٱلۡمَرۡحَمَةِ

سپس از كسانى باشد كه ايمان آورده و يكديگر را به شكيبايى سفارش كرده و همديگر را به مهرورزى سفارش نمودند.

أُوْلَٰٓئِكَ أَصۡحَٰبُ ٱلۡمَيۡمَنَةِ

آنان ياران خجسته (دست راست) اند.

وَ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ بِ‍َٔايَٰتِنَا هُمۡ أَصۡحَٰبُ ٱلۡمَشۡ‍َٔمَةِ

و تنها كسانى كه به آيات ما كفر ورزيدند ياران شوم (دست چپ) اند.

عَلَيۡهِمۡ نَارٞ مُّؤۡصَدَةُۢ

كه بر آنان آتشى فرو بسته شده است.

بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ وَ ٱلشَّمۡسِ وَ ضُحَىٰهَا

به نام خداى گسترده‌مهر مهرورز؛ سوگند به خورشيد و (تابش) نيمروزش!

وَ ٱلۡقَمَرِ إِذَا تَلَىٰهَا

سوگند به ماه هنگامى كه در پى آن در آيد!

وَ ٱلنَّهَارِ إِذَا جَلَّىٰهَا

سوگند به روز هنگامى كه آن را آشكار سازد!

وَ ٱلَّيۡلِ إِذَا يَغۡشَىٰهَا

سوگند به شب هنگامى كه آن را فراگيرد!

وَ ٱلسَّمَآءِ وَ مَا بَنَىٰهَا

سوگند به آسمان و آنكه آن را بنا كرد!

وَ ٱلۡأَرۡضِ وَ مَا طَحَىٰهَا

سوگند به زمين و آنكه آن را گستراند!

وَ نَفۡسٖ وَ مَا سَوَّىٰهَا

سوگند به نفس و آنكه آن را مرتب ساخت!

فَأَلۡهَمَهَا فُجُورَهَا وَ تَقۡوَىٰهَا

و بد كاريش و پارسايى‌اش را به او الهام كرد،

قَدۡ أَفۡلَحَ مَن زَكَّىٰهَا

كه بيقين كسى كه آن را [پاك كرد و] رشد داد رستگار (و پيروز) شد.

وَ قَدۡ خَابَ مَن دَسَّىٰهَا

و بيقين كسى كه آن (نفس را با گناه آلوده كرد و) پوشاند، نوميد شد!

كَذَّبَتۡ ثَمُودُ بِطَغۡوَىٰهَآ

(قوم)« ثمود »بخاطر طغيانش (پيامبرش را) تكذيب كردند،

إِذِ ٱنۢبَعَثَ أَشۡقَىٰهَا

آنگاه كه بدبخت‌ترين‌شان برانگيخته شد؛

فَقَالَ لَهُمۡ رَسُولُ ٱللَّهِ نَاقَةَ ٱللَّهِ وَ سُقۡيَٰهَا

و فرستاده خدا به آنان گفت:« ماده شتر (معجزه آساى) خدا و آبشخور آن را (واگذاريد.) »

فَكَذَّبُوهُ فَعَقَرُوهَا فَدَمۡدَمَ عَلَيۡهِمۡ رَبُّهُم بِذَنۢبِهِمۡ فَسَوَّىٰهَا

و او را تكذيب كردند و آن را پى كردند؛ پس پروردگارشان به سبب پيامد [گناه‌] شان آنان را هلاك ساخت و آنها را (با خاك) يكسان كرد!

وَ لَا يَخَافُ عُقۡبَٰهَا

در حالى كه از فرجام آنها نمى‌ترسد.

بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ وَ ٱلضُّحَىٰ

به نام خداى گسترده‌مهر مهرورز؛ سوگند به نيمروز!

وَ ٱلَّيۡلِ إِذَا سَجَىٰ

سوگند به شب هنگامى كه آرام گيرد!

مَا وَدَّعَكَ رَبُّكَ وَ مَا قَلَىٰ

كه پروردگارت تو را رها نكرده و (با تو) به سختى دشمنى نورزيده است.

وَ لَلۡأٓخِرَةُ خَيۡرٞ لَّكَ مِنَ ٱلۡأُولَىٰ

و مسلما (سراى) آخرت براى تو از (سراى) نخستين بهتر است.

وَ لَسَوۡفَ يُعۡطِيكَ رَبُّكَ فَتَرۡضَىٰٓ

و حتما در آينده پروردگارت به تو عطا مى‌كند و خشنود مى‌شوى.

أَلَمۡ يَجِدۡكَ يَتِيمٗا فَ‍َٔاوَىٰ

آيا تو را يتيم نيافت و پناه داد؟!

وَ وَجَدَكَ ضَآلّٗا فَهَدَىٰ

و تو را گم گشته يافت و راهنمايى كرد،

وَ وَجَدَكَ عَآئِلٗا فَأَغۡنَىٰ

و تو را فقير يافت و توانگر ساخت،

فَأَمَّا ٱلۡيَتِيمَ فَلَا تَقۡهَرۡ

و اما يتيم را پس (خوارش مساز و بر او) چيرگى مورز،

وَ أَمَّا ٱلسَّآئِلَ فَلَا تَنۡهَرۡ

و اما گدا را، پس با پرخاش مران،

وَ أَمَّا بِنِعۡمَةِ رَبِّكَ فَحَدِّثۡ

و اما نعمت پروردگارت را پس خبر ده.